‘डबल सिक्स’ची सिक्सर

आता फक्त आयफोन...

अरे, आता तरी मोबाईल बदल. राजा केळकर संग्रहालयात ठेवण्याच्या लायकीचा अँटिक पीस झालाय तुझा डबल सिक्स डबल झिरो... हा कुठला बाबा आदमच्या काळातला मोबाईल वापरतोयस... गेल्या दोन-तीन वर्षांपासून अशा किंवा समानार्थी स्वरुपाचे संवाद अनेकदा झडतात. कशाला तो जुना पिस जपून ठेवलाय. जग कुठं चाललंय आणि तू अजूनही जुनाट मोबाईल वापरतोय. इइ.

आता हे संवाद आठवण्याचं कारण म्हणजे माझ्या ६६०० ला यंदाच्या ऑगस्टमध्ये तब्बल सहा वर्षे पूर्ण झाली. डबल सिक्स डबल झिरोनं सिक्सर मारल्यामुळं हा ब्लॉगप्रपंच. आयुष्यामध्ये ३३१५, ई टीव्हीनं दिलेला सॅमसंगचा मोबाईल आणि नोकियाचा ३११५ हे मोबाईल येऊन गेले. पण टिकला आणि मनात बसला तो ६६००च. त्यामुळं सहा वर्षे उलटली तरी माझ्या त्याच्यावर जडलेला जीव कमी व्हायला तयार नाही. कारण अनेक आठवणी आणि किस्से त्याच्याशी जोडलेले आहेत. त्यामुळं कंजूस आणि चिंगूस अशी विशेषणं मला आणि लक्सचा साबण, वीट आणि ठोकळा अशी विशेषणं मोबाईलला चिकटल्यानंतरही मी ६६००ची साथ सोडलेली नाही. अर्थात, मोबाईल सहा वर्षानंतरही एकदम टकाटक आहे. आता थोडंसं नाजूकपणे हाताळावं लागतं. पण बाकी सगळं उत्तम.

ई टीव्ही (मुंबई) सोडून पुण्यात सकाळ जॉईन केलं आणि तेव्हा नवा मोबाईल आणि नवं कार्ड घ्यावं लागलं. त्यावेळी नोकियाचा डबल सिक्स डबल झिरो हा लेटेस्ट मोबाईल बाजारात आला होता. त्यात फोटो काढणं, व्हिडिओ शूट करणं, ब्लू टूथ, इन्फ्रारेड, जीपीआरएस वगैरे अद्ययावत ऍप्लिकेशन्स असल्यामुळं घ्यायचा तर हाच हे निश्चित केलं होतं. म्हणजे आता ब्लॅकबेरीची वगैरे जी क्रेझ आहे तेव्हा ती डबल सिक्स डबल झिरोची होती. त्यामुळं घ्यायचा तर तोच हे ठरलं होतं. मार्केटमध्ये लाँच झाला तेव्हा त्याची किंमत सोळा-अठरा हजार रुपयांच्या आसपास होती. मग काही महिन्यांनी ती अकरा-बारा हजारांवर आली. ६६०० डोक्यातच बसला होता. अखेरीस मोठ्या हिंमतीनं ६६०० ची खरेदी झाली.

मी महाराष्ट्र बोलतोय... च्या दौऱ्यावर असतानाचा फोटो

साडेअकरा हजार रुपयांच्या आसपास किंमत पडली. बरं, तेव्हा ६६०० वर उड्या पडत असल्यामुळं वशिला लावून टेलिफोन शॉपीमधून मोबाईल घ्यावा लागला होता. परममित्र योगेश ब्रह्मे आणि मी दोघांनी एका महिन्याच्या अंतरानं मोबाईल घेतला. साडेअकरा हजारांचा मोबाईल ही त्यावेळी उधळपट्टी होती. (खरं तर साडेअकरा हजार ही किंमत आजही उधळपट्टी या कॅटेगरीमध्ये मोडणारीच आहे.) त्यामुळं तीर्थरुपांनी आमची अक्कलही काढली. इतका मोबाईल घ्यायची काय गरज आहे, त्याला काय सोनं लागलं आहे वगैरे वगैरे. पण हा संवाद झडेपर्यंत मोबाईल खरेदी झाली होती. त्यामुळं तीर्थरुपांचं बोलणं ऐकून घेण्यापलिकडं हातात काही नव्हतं. असो.

गेल्या सहा वर्षांमध्ये फक्त दोनच वेळा मोबाईल दुरुस्तीसाठी द्यावा लागला. व्हायरस शिरल्यामुळं चार वर्षांपूर्वी आणि दुसऱ्यांदा म्हणजे अगदी चार महिन्यांपूर्वी. बाकी मोबाईल एकदम जबरदस्त. पूर्वी ६६०० एकदम रफ अँड टफ होता. आता वयोपरत्वे (मोबाईलच्या) त्याला अधिक नाजूकपणे हाताळावं लागतं. एसएमएस टाईप करताना किंवा बटण दाबताना अगदी हलक्या हातानं करावं लागतं. इतकी वर्षे साथ दिलेल्या मोबाईलवर लिहायला हवं, असं मनात आलं म्हणून ब्लॉग लिहायला घेतला. फक्त ६६००च नाही तर नोकियाच्या इतर मोबाईलचा माझा अनुभव असाच आहे. ६६०० चं वैशिष्ट्य असं, की सहा वर्षे तो राहिला. बाकीचे मोबाईल दोन-तीन वर्षांनंतर दुसऱ्याला वापरायला दिले. अजूनही ते व्यवस्थित सुरु आहेतच. (फक्त सध्या माझ्याकडं नाहीत.) त्यामुळंच मी एकदम नोकिया लॉयल आहे.

आता ब्लॅकबेरी आणि ऍपलचे दिवस आहेत. मोबाईलवरच ई-मेल, फेसबुक, ट्विटर वगैरे पाहता येऊ शकतं. त्यामुळं गल्लीतल्या मायक्रोमॅक्सपासून ते अमेरिकेतल्या आयफोनपर्यंत सर्वांनीच या सुविधा द्यायला सुरुवात केली आहे. या सुविधाच मोबाईलचा यूएसपी ठरला आहे. अनेकदा मनात येतं, की आपणही ६६०० ऐवजी दुसरा एखादा चांगला आणि अपडेटेड व्हर्जनचा मोबाईल घ्यावा. पण अजून मन होत नाही. मध्यंतरी एका गॅलरीत आयफोन पाहिला आणि आता तो माझ्या डोक्यात गेला आहे. घ्यायचा तर आयफोनच घ्यायचा. पण त्याची किंमत डोळे फिरविणारी आहे. अशा परिस्थितीत आयफोन नाही तर कोणताच मोबाईल नाही, या निर्णयाप्रत मी आलो आहे. नोकियानं आयफोनची कॉपी करुन जर एखादा कमी किंमतीचा फोन काढला तर तो घेण्याचा पर्यायही पुढे येऊ शकतो. पण मार्केट डाऊन झालेली नोकिया कंपनी असं काही करेल, असं वाटत नाही. तेव्हा आयफोन परवडेपर्यंत मायफोन एकदम उत्तम.